Gwen Cresens New Solo Album - Refugio
Gwen Cresens Solo Tour - INTOTHEBOX
© Johan Jacobs
Gwen Cresens doorbreekt de genregrenzen, met een gezond gevoel voor tegendraadsheid en humor. Want de mooiste muziek ontstaat daar waar de grenzen vervagen. Intothebox.
Accordeon, we hebben het allemaal al wel eens gehoord, maar het instrument heeft vele gezichten en vooral nog vele geheimen. In een notendop: een Duits idee, gebaseerd op een 3000 jaar oud Chinees klankconcept, uitgewerkt door een Oostenrijker, geconcretiseerd in Parijs, geïndustrialiseerd in Italië en later gecommercialiseerd in Amerika, waar ze het ook wel eens hebben over de Squeezebox, kortweg, the box.
Accordeon raakte al snel verspreid over de planeet en ging zich nestelen in 1001 culturen. In de klassieke muziek, de jazz, de Argentijnse tango, de Braziliaanse choro, opwindende balkanmuziek, overbekende songs in de popmuziek. Gwen Cresens gaat aan de slag met Bach, Adamo en Wannes Van de Velde, grasduint in het rijke Braziliaanse repertoire, herwerkt enkele parels uit de Franse filmmuziek die aanschurken tegen chanson en valse musette. Astor Piazzolla krijgt zoals steeds een ereplaats in het repertoire.
Bij elke wonderlijke compositie uit dit duizelingwekkende repertoire vertelt Gwen Cresens het unieke verhaal van het accordeon. Intothebox is een muzikale vertelling, gevoed met prachtige beelden van fotograaf Stef Van Alsenoy.
Gwen Cresens, accordeon, bandoneon Stef Van Alsenoy, beeld, geluid Raf Walschaerts, coaching
Previous solo program (2017-2021)
When Gwen was 4 years old, he was enchanted by the mysterious street accordion player Bobby Dasov. Every day their paths crossed at the Antwerp cathedral, on his way to school. The little boy’s enchantment became a grown man’s passion. A passion for music, a passion for the instrument. Fourty years later Gwen went looking for Bobby and his music. This quest is reflected in this solo recital : Grieg’s ‘Anitra’s Dance’ from the Peer Gynt Suite precedes a virtuoso Bach prelude resulting in an improvisation transcending all genre boundaries. Rarely performed Piazzolla compositions, movie scores Gwen recorded for soundtracks of the well-known Flemish director Frank Van Passel. The melody ‘Plaisir d’Amour’ brought back to its roots as composer Jean-Paul Martini conceived it.
A landing in melancholy of classical melodies intertwined with jazz, balkan and braziliana, over tango and French valse musette. With Gwen always with a delicate humoristic touch, in music and verbal elucidation.
Solo Review January, 2018:
‘When Gwen Cresens is playing, the word genre becomes superfluous. His technical abilities are equal to those of a virtuoso violinist or pianist. He breathes a dear connection with his instrument and conjures a wide gamma of atmospheres. This album puts him rightfully in the center of the spotlight.’
interview de Standaard January 25th, 2018:
’What are our Belgian traditions, what is our identity? To embrace versatility, looking for originality and experiment.’
The Bobby Dasov Songbook
© Johan Jacobs
© Johan Jacobs
Met Refugio, zijn nieuwe solo album, opent Gwen Cresens de deur naar de innerlijke wereld van de bandoneon: een instrument dat ademt, lijdt, droomt en troost. In deze intieme verzameling van zeven werken, gespeeld op een hybride bandoneon ontwikkeld en gebouwd door Harry Geuns, zoekt Cresens naar de essentie van klank en emotie.
De titel Refugio – Spaans voor toevluchtsoord – is meer dan een verwijzing naar het stuk Mi refugio van Juan Carlos Cobiàn: het verbeeldt de bandoneon zelf als een plek van rust, herinnering en verstilling. Een plek waar melancholie en schoonheid samenvloeien, waar muziek je omhult en beschermt.
💿 Tracklist hoogtepunten:
Gorrion (1996) – Een poëtische compositie van Dino Saluzzi, bekend uit de film Todo sobre mi madre van Pedro Almodóvar.
Mi refugio (1970) – De titelgever van het album: een tedere klassieker van Juan Carlos Cobiàn, gearrangeerd door Tango Nuevo Grootmeester Astor Piazzolla.
Bandoneon voor Delvaux (2014) – Een sfeervol werk van Wim De Wilde, oorspronkelijk geschreven voor de reeks Amateurs van Frank Van Passel, waarvoor Cresens de soundtrack inspeelde.
SVP (1955) & La casita de mis viejas (1941) – Twee vurige Piazzolla-arrangementen, waar Cresens zijn beheersing én overgave toont.
Quejas de bandoneon (1918) – De "klachten van de bandoneon", rauw, weemoedig en intens.
Tombe la neige (1963) – Een delicate bewerking van Adamo’s klassieker, waarin de sneeuw bijna hoorbaar valt.
Met Refugio bewijst Gwen Cresens opnieuw zijn meesterschap over de bandoneon – zowel in technische beheersing als in muzikale expressie. Elk stuk is een verhaal, elke noot een emotie.
🎧 Een must voor liefhebbers van tango nuevo, filmische klanklandschappen en grensverleggende bandoneonmuziek.
CREDITS SONGS
1. Gorrion ( 1996 - Dino Saluzzi)
2. Mi refugio (1922 - Juan Carlos Cobian, Pedro Numa Cordoba, 1970 - arr Astor Piazzolla)
3. Bandoneon voor Delvaux ( 2014 - Wim De Wilde)
4. SVP (1955 - Astor Piazzolla, Marcel Feijoo)
5. La Casita de mis Viejas (1941 - Juan Carlos Cobian, Enrique Cadicamo, arr Astor Piazzolla)
6. Quejas de bandoneon (1918 - Juan de Dios Filiberto)
7. Tombe la Neige (1963 - Salvatore Adamo)
CREDITS
Recorded in Auvergne, France
Recording, Mix & Master Stef Van Alsenoy
Coaching & Recording Supervising Philippe Thuriot & Bart Van Caenegem
Photography Johan Jacobs
P & C Verlie’s Belgian Waffle
Catalogue number VBW2025001
Distribution by Integral
GvA 27/01/2018:
‘Je bent wat je speelt, gelooft Cresens, die openstaat voor uiteenlopende muzieksoorten uit de hele wereld. ‘Overal op aarde hoor je de accordeon in de meest verrassende stijlen. Die veelzijdigheid maakt juist onze eigenheid en identiteit uit. In België zijn we goed in dingen samen te brengen en er iets nieuws van te maken’.’
Kulturradio Deutschland, Hans Ackermann:
‘Dem belgischen Virtuosen Cresens macht das aber nichts aus, ihm gelingt auf beiden Instrumenten ein hervorragender Vortrag - der beim Akkordeon wie beim Bandoneon gleichermassen mit dem meisterhaften Beherrschen des Balges einhergeht.’
Sigrid Spruyt:
‘…snijdend door alles heen, merg en been. Ondraaglijk ontroerende bandoneon, waaruit tranen vallen als goddelijke regenparels. Het wenen van de ziel. Om te janken, zo schoon.'
